۱- گروهی که با تحمل زحمات و مشقات زیادی از راههای دور

مانند شیرازو شمال و مشهد و اهواز و .... آمده بودند. من به

شخصه با دیدن آنها از داشتن چنین همکارانی به خود بالیدم

۲- دسته دوم همکارانی بودند که از تهران و اطراف تهران با

تعطیل کردن مطبها و بیماران و یا دانشگاههای خود در این

همایش حضور داشتند که حضورشان جای تقدیر دارد

۳- گروهی که بدلایل مختلف و به علت نوع شغل خود و

معذوراتی خاص موفق به حضور فیزیکی نشدند. ولی یا

با تلفن پیگیر امور بودند یا اینکه من به عینه دیدم که با

دادن مشخصات خود به دوستانشان از دوستانشان خواسته بودند

به جای ایشان نامه دی پی تی را امضاء کنند.

که اینهم جای خوشوقتی است.

اما................

 اما  شما آقایان و خانمهایی که  همایش 

در کنار گوشتان برگزار شد و حتی زحمت

سئوال کردن  هم به خودتان ندادید :

منتظرید دیگران بکارند و شما بخورید؟؟؟!!

منتظرید بیایند در خانه و مدرکتان را دو دستی تقدیمتان کنند؟؟!!!

ترسیدید هوای سرد پوست لطیفتان را خراب کند؟؟؟!!

ترسیدید اگر بیمارتان را امروز نبینید جوابتان کند؟؟؟!!

یا مسیر اذیتتان میکرد!!؟؟؟

آری میدانم مسیر گیشاو آزادی و تجریش و تهرانپارس و...

از شهر شیراز و مشهد و.... به کنگره خیلی دور تر است و

شاید نمیتوانستید به آب پرتقال ظهرتان برسید....

می آمدید و می دیدید دانشجوهای شیرازی مجبور شدند

شب را در مدرسه بخوابند ولی آمدند چون غیرت داشتند و شما؟؟؟؟؟!!

ولی همه چیز مخفی نمیماند. به امید خدا با یاری دوستان  جهت

تقدیر و تشکر اسامی تمامی امضاء کنندگان را روی سایت

قرار میدهیم تا فرق سره از نا سره معلوم شود.....