دوم دی ماه تمام شد با تمام شیرینی ها و حاشیه هایش اما آنچه بر جا

مانده است فقط و فقط یک دستاورد بوده است آن هم حضور تمام

فیزیوتراپیست ها در این همایش(تمام آنها که توانستند بیایند) و عزم جدی

آنها برای اجرایی شدن DPT .

این هدفی بود که ما و دوستان عزیزمان به دنبال آن بودیم شاید اهداف دیگر

مانند تجمع و ... بنا بر شرایط انجام نشد اما بسیاری از آنها به راستی محقق

شد مثلا صدای اعتراض به روند کند پیشروی DPT یا موافق نبودن جمعی از

اساتید با آن به خوبی شنیده شد و صد البته مورد موافقت نیز قرار گرفت.

همان طور که بارها گفته ایم و نوشته ایم منظورمان دکتر ابراهیمی و

معروفی و رحیمی نیست اما دیگران چطور؟؟؟

انجمن فیزیوتراپی چطور؟؟؟

سکوت سایت و دیگر اعضا انجمن چطور؟؟؟

نه بهترین دستاورد این همایش اتمام حجت بود. صحبت هایی که در جلسه

پرسش و پاسخ انجام گرفت بیش از هر چیز دیگری نشان داد که کاسه صبر

جامعه فیزیوتراپی مدت هاست لبریز شده است و به طور قطع نمی توان این

جماعت را با وعد و وعید امیدوار ساخت و از سر باز نمود.

در همایش ها و تجمع های بعدی این مسئله نمود و بروز چشمگیرتری خواهد

داشت.