نه به آنهایی که در کنار مانشسته اند و برای پیشرفت رشته امان مینویسند ، میخوانند و وقت میگذارند.

بلکه به انهایی که نه وقت میگذارند نه مینویسند ونه حتی میخوانند. فقط میخوابند.

تبریک به انهایی که فقط نشسته اند تا افراد معدودی در راه پیشرفتمان وقت بگذارند ، دچار استرس شوند

و بعد از موفقیتمان به راحتی جا پای دیگران بگذارند و حاضر شوند.

دوستان عزیز ! اینبار میخواهیم انگشت اتهام را به سوی خودمان نشانه رویم ، اینبار میخواهیم 

 قاطبه ای را زیر سئوال ببریم که حتی به خودشان زحمت سئوال کردن هم نمیدهند!

شرممان می اید بگوییم که دانشجوهای یکی از معتبرترین دانشگاههای توانبخشی که چشم امید ما

هستند ، با نام دی پی تی وبلاگ باز کرده اند و برای هم شعر مینویسند و نقاشی میکنند و جوک

تعریف میکنند.

شرممان می اید  بگوییم همکارانی داریم که وقتی در مورد دکترای حرفه ای ازشان سئوال میکنیم

اصلا" نمیدانند موضوع چیست؟؟؟!!!

ما میدانیم ، خوب هم میدانیم که انها به دنبال چه میگردند! قریب به 5 هزار نفر هستیم که میتوانیم

با اتحادمان به انی ، خواسته های به حقمان را عملی کنیم. ولی دریغ از 50 نفر!!!

بهمان بر نخورد! آن زمان باید بهمان برخورد کند که پشت درب منزل یکی از بیماران ایستاده ای و هر

چه زنگ میزنی در را باز نمیکنند... و در نهایت صدایی گوشنواز!!! میگوید : ببخشید امروز بیمار حوصله

ندارد!!! لطفا" روز دیگری بیائید ، وتو هم میگویی چشم (نمیتوانی نگویی) و کیفت را به همراه

ماساژورت و شاید اولتراسوندت داخل ماشین میگذاری و درآمد امروزت را از 30 کم میکنی....!

راستی درصد بیماران قبلی را به فلان شرکت داده ای؟؟؟؟؟؟؟

آخر مگر تو که هستی ؟ پیک موتوری سر کوچه امان هم لیسانس است. اما تو کجا و ان کجا؟

ما همه میدانیم و خوب هم میدانیم که حقمان را گرفته اند و باید متحد شویم که پس بدهند، اما

خودمان را به کوچه علی چپ میزنیم، شاید دیگران کاری کنند و ما بهره اش را ببریم.

نه دوستان من. اینطور نمیشود، چه اینکه بد خواهان اینرا میخواهند.

شاید صباحی دیگر وبلاگ ما را هم که باز کنید برایتان کلی جوک گذاشته باشیم ، داستان و

شعر و ترانه و فال....

اما نه !! هرگز ...... ما تا پایان هستیم.


پس شما به خاطر خودتان به ما بپیوندید.